Ludzie
Rasa dominująca pod względem liczebności w Palancarze. Mogą mieć do 2 metrów wysokości.
Smoczy ludzie
Są to potomkowie wielkiego króla Alavar'a. Są jedną z wyjątkowych ras. Łączą w sobie cechy pozostałych ras i wielu magicznych zwierząt. Dorastają do 2,5 metra.
Elfy
Magiczne stworzenia opiekujące się wszystkimi żywymi istotami. Są wzrostu Smoczych ludzi.
Wilkołaki
Ludzie-wilki posiadający niezwykłą siłę i zdolności magiczne. Są nieco więksi od ludzi, max. 220 cm.
Zmiennokształtni
Potrafią zmieniać się w dowolne zwierze. Są nieco wyżsi od przeciętnych ludzi, dorastają do 250 cm.
Władcy ciał
Ludzie potrafiący stworzyć widmo zwierzęcia, które będzie wraz z nimi walczyć. Zmieniają się w to zwierze nie tracąc własnego wyglądu. Mają wzrost ludzi.
Aniołowie
Rasa poświęcona bogom. Rodzą się jak zwykli ludzie. Gdy najstarszy z rodzeństwa osiągnie wiek 20 lat wszyscy udają się na Górę Aniołów gdzie otrzymują skrzydła.
Olikarowie
Rasa stworzona przez przypadek przez bogów Zeusa i Hermesa. Mieszanka anioła, elfa , wilka i czegoś tam.Ich ciała zostają zatrzymane w czasie przed ukończeniem trzynastego roku życia (Ale nie wszystkie). Dogadują się teoretycznie z wszystkimi, choć mają swoje humorki i działają również na nerwy i czasem tracą kontrole, ale po chwili ją odzyskują i nie pamiętają co zrobili. Najczęściej noszą czapki, bluzy z uszkami gdyż ukrywają swój psowaty wygląd. Potrafią nieźle kłamać kiedy chcą i nikt nie potrafi zgadnąć, że kłamią. Oprócz uszu charakteryzują się szybkością mowy i zmianą w zwierzęta. Dorastają do 180 cm wzrostu.
Wampiry
Są to istoty nieśmiertelne, niestarzejące się, żywiące się krwią zwierząt lub ludzi. Można się nimi urodzić lub zostać przemienionym przez innego wampira. Mają wzrost ludzi. Mogą wychodzić na słońce.
Dhampiry
Mieszaniec, wampir półkrwi, rodzący się ze związku ludzkiej matki i wampirycznego ojca.
Ogólnie przyjmuje się, że dhampir po ojcu dziedziczy pewne zdolności właściwe tylko wampirom. Mogą być one różne, indywidualne dla każdego dhampira. Dhampiry ze względu na wampirze dziedzictwo posiadają także nadprzyrodzone umiejętności takie jak: czynnik regeneracyjny, ostre zmysły, wytrzymałość, siłę i szybkość, niektóre z nich są uderzająco urodziwe. Może także się zdarzyć, że dhampir zaaklimatyzuje się do otaczającego go świata i będzie mógł funkcjonować niemal jak człowiek. Po matce-człowieku dhampiry dziedziczą przeważnie ludzkie słabości i uczucia, jak np. miłość, strach, nienawiść.Są wielkości ludzi.
Wężowi Ludzie
Są to potomkowie średniego syna króla Alavara - Slythe. Mają wiele cech węży również z charakteru. Są wysokości ludzi.
Rasa niedostępna
Smoczy Jeźdźcy
Jest to bardziej funkcja niż rasa. Smoczym jeźdźcem może zostać każdy o ile smok go wybierze.
Wybieranie na jeźdźca miało specyficzny charakter. Nad jajem smoka oddanym jeźdźcom ci wypowiadali zaklęcie tworzące mechanizm umożliwiający smokowi wybranie odpowiedniego przez siebie elfa, przyprowadzanych przed jaja. Gdy smok się wykluwał i dotknął swego Jeźdźca po raz pierwszy, pozostawiał mu na ręce srebrny znak - Gedwëy Ignasia . Dzięki temu między nimi tworzyła się szczególna więź, która łączyła ich dusze na podstawowym poziomie na całe dalsze życie. Ta więź uspołeczniała smoka, łagodziła jego temperament. Jeździec zaś zostawał obdarzony nieśmiertelnością i wielkimi mocami magicznymi.
Pierwsze rzucenie tego czaru dotyczyło tylko smoków i elfich Jeźdźców. Ludzie dołączyli do Jeźdźców później, przez co czar nie działał na nich tak mocno jak na elfy. Otrzymali oni też nieśmiertelność , a ich ciało przemieniało się, czyniąc ich silniejszymi, zwinniejszymi, bardziej sprawnymi umysłowo. Mogli widzieć na dalekie dystanse oraz w ciemności. W wyniku tej przemiany ludzie - jeźdźcy stali się podobni do elfów (np. mają spiczaste uszy).
Początkowo Smoczy Jeźdźcy mieli pilnować pokoju między obiema rasami. Jako że słynęli na całym świecie, ich rady były często słuchane i poważane. Tam, gdzie Smoczy Jeźdźcy władali ziemią, panował rozkwit oraz powstawały wielkie miasta. Więź ze smokami sprawiała, że byli najsilniejsi umysłowo, magicznie i fizycznie. Te zdolności sprawiły, że po wielu latach treningu i ćwiczeń stawali się najpotężniejszymi magami i wojownikami.
Młodych Jeźdźców i smoki poddawano wymagającym treningom fizycznym i umysłowym pod okiem ich mistrzów do czasu, aż sami nauczyli się odpowiednio używać swoich mocy. Okres nauki Jeźdźca trwał zazwyczaj dwie dekady, lecz był przez nich samych kontynuowany przez całe życie aż do śmierci. Jeźdźcy posiadali też specyficzną więź telepatyczną ze swoim smokiem, która stawała się szczególnie przydatna w trakcie walk. Miecze, którymi posługiwali się Jeźdźcy, wykute przez elfią kowalkę były bardzo ostre i niemal nie do złamania. Zazwyczaj miały ten sam kolor, co smok, często ozdabiano je drogocennymi klejnotami. Np. Jeździec smoka o zielonych łuskach w swym mieczu będzie miał szmaragd. Te wspaniałe klejnoty spełniają dwa zadania: oprócz docenienia swego smoka, przechowują zapasy mocy, którą Jeździec może wykorzystać później.
Rasa dostępna za pozwoleniem administracji
Wiedźmini
Wiedźminami zostają przede wszystkim dzieci, które zostały przyznane wiedźminom przez tzw. Prawo Niespodzianki – zawsze chłopcy, z jednym wyjątkiem – księżniczką Ciri, uczoną przez wiedźminów, jednak nie poddaną Próbie Traw. Wiedźmini wierzą, że kiedyś uda im się znaleźć takie dziecko i nie będzie ono musiało przechodzić żadnych prób ani mutacji, by stać się wiedźminem. Młodzi wiedźmini trenowani są od najmłodszych lat w sztuce walki, a ich organizmy są poddawane daleko idącym przemianom genetycznym dzięki magicznym eliksirom (tzw. Próba Traw), w celu przygotowania ich do walki z potworami (organizmy wiedźminów nabywają także nowe możliwości, jak na przykład kontrola nad odruchem źrenicznym, wyostrzone zmysły, zwiększony refleks i wytrzymałość). Większa część kandydatów umiera w czasie zabiegów. Skutkiem ubocznym zmian jest bezpłodność, często oszpecenie twarzy i czasami utrata pigmentu, przez co wiedźmin staje się albinosem. Skutki uboczne mogą być różnorodne. Wiedźmini są w stanie korzystać ze szczątkowej magii za pomocą specjalnych znaków magicznych, które są uaktywnianie nie przez słowa lecz przez odpowiednie złożenie palców (O ile wcześniej nie posiadali jakiejś magii wrodzonej. Wtedy używają również jej) i wyjątkowo silną koncentrację.
Rasa dostępna za pozwoleniem administracji
Aniołowie
Rasa poświęcona bogom. Rodzą się jak zwykli ludzie. Gdy najstarszy z rodzeństwa osiągnie wiek 20 lat wszyscy udają się na Górę Aniołów gdzie otrzymują skrzydła.
Olikarowie
Rasa stworzona przez przypadek przez bogów Zeusa i Hermesa. Mieszanka anioła, elfa , wilka i czegoś tam.Ich ciała zostają zatrzymane w czasie przed ukończeniem trzynastego roku życia (Ale nie wszystkie). Dogadują się teoretycznie z wszystkimi, choć mają swoje humorki i działają również na nerwy i czasem tracą kontrole, ale po chwili ją odzyskują i nie pamiętają co zrobili. Najczęściej noszą czapki, bluzy z uszkami gdyż ukrywają swój psowaty wygląd. Potrafią nieźle kłamać kiedy chcą i nikt nie potrafi zgadnąć, że kłamią. Oprócz uszu charakteryzują się szybkością mowy i zmianą w zwierzęta. Dorastają do 180 cm wzrostu.
Wampiry
Są to istoty nieśmiertelne, niestarzejące się, żywiące się krwią zwierząt lub ludzi. Można się nimi urodzić lub zostać przemienionym przez innego wampira. Mają wzrost ludzi. Mogą wychodzić na słońce.
Dhampiry
Mieszaniec, wampir półkrwi, rodzący się ze związku ludzkiej matki i wampirycznego ojca.
Ogólnie przyjmuje się, że dhampir po ojcu dziedziczy pewne zdolności właściwe tylko wampirom. Mogą być one różne, indywidualne dla każdego dhampira. Dhampiry ze względu na wampirze dziedzictwo posiadają także nadprzyrodzone umiejętności takie jak: czynnik regeneracyjny, ostre zmysły, wytrzymałość, siłę i szybkość, niektóre z nich są uderzająco urodziwe. Może także się zdarzyć, że dhampir zaaklimatyzuje się do otaczającego go świata i będzie mógł funkcjonować niemal jak człowiek. Po matce-człowieku dhampiry dziedziczą przeważnie ludzkie słabości i uczucia, jak np. miłość, strach, nienawiść.Są wielkości ludzi.
Wężowi Ludzie
Są to potomkowie średniego syna króla Alavara - Slythe. Mają wiele cech węży również z charakteru. Są wysokości ludzi.
Rasa niedostępna
Smoczy Jeźdźcy
Jest to bardziej funkcja niż rasa. Smoczym jeźdźcem może zostać każdy o ile smok go wybierze.
Wybieranie na jeźdźca miało specyficzny charakter. Nad jajem smoka oddanym jeźdźcom ci wypowiadali zaklęcie tworzące mechanizm umożliwiający smokowi wybranie odpowiedniego przez siebie elfa, przyprowadzanych przed jaja. Gdy smok się wykluwał i dotknął swego Jeźdźca po raz pierwszy, pozostawiał mu na ręce srebrny znak - Gedwëy Ignasia . Dzięki temu między nimi tworzyła się szczególna więź, która łączyła ich dusze na podstawowym poziomie na całe dalsze życie. Ta więź uspołeczniała smoka, łagodziła jego temperament. Jeździec zaś zostawał obdarzony nieśmiertelnością i wielkimi mocami magicznymi.
Pierwsze rzucenie tego czaru dotyczyło tylko smoków i elfich Jeźdźców. Ludzie dołączyli do Jeźdźców później, przez co czar nie działał na nich tak mocno jak na elfy. Otrzymali oni też nieśmiertelność , a ich ciało przemieniało się, czyniąc ich silniejszymi, zwinniejszymi, bardziej sprawnymi umysłowo. Mogli widzieć na dalekie dystanse oraz w ciemności. W wyniku tej przemiany ludzie - jeźdźcy stali się podobni do elfów (np. mają spiczaste uszy).
Początkowo Smoczy Jeźdźcy mieli pilnować pokoju między obiema rasami. Jako że słynęli na całym świecie, ich rady były często słuchane i poważane. Tam, gdzie Smoczy Jeźdźcy władali ziemią, panował rozkwit oraz powstawały wielkie miasta. Więź ze smokami sprawiała, że byli najsilniejsi umysłowo, magicznie i fizycznie. Te zdolności sprawiły, że po wielu latach treningu i ćwiczeń stawali się najpotężniejszymi magami i wojownikami.
Młodych Jeźdźców i smoki poddawano wymagającym treningom fizycznym i umysłowym pod okiem ich mistrzów do czasu, aż sami nauczyli się odpowiednio używać swoich mocy. Okres nauki Jeźdźca trwał zazwyczaj dwie dekady, lecz był przez nich samych kontynuowany przez całe życie aż do śmierci. Jeźdźcy posiadali też specyficzną więź telepatyczną ze swoim smokiem, która stawała się szczególnie przydatna w trakcie walk. Miecze, którymi posługiwali się Jeźdźcy, wykute przez elfią kowalkę były bardzo ostre i niemal nie do złamania. Zazwyczaj miały ten sam kolor, co smok, często ozdabiano je drogocennymi klejnotami. Np. Jeździec smoka o zielonych łuskach w swym mieczu będzie miał szmaragd. Te wspaniałe klejnoty spełniają dwa zadania: oprócz docenienia swego smoka, przechowują zapasy mocy, którą Jeździec może wykorzystać później.
Rasa dostępna za pozwoleniem administracji
Wiedźmini
Wiedźminami zostają przede wszystkim dzieci, które zostały przyznane wiedźminom przez tzw. Prawo Niespodzianki – zawsze chłopcy, z jednym wyjątkiem – księżniczką Ciri, uczoną przez wiedźminów, jednak nie poddaną Próbie Traw. Wiedźmini wierzą, że kiedyś uda im się znaleźć takie dziecko i nie będzie ono musiało przechodzić żadnych prób ani mutacji, by stać się wiedźminem. Młodzi wiedźmini trenowani są od najmłodszych lat w sztuce walki, a ich organizmy są poddawane daleko idącym przemianom genetycznym dzięki magicznym eliksirom (tzw. Próba Traw), w celu przygotowania ich do walki z potworami (organizmy wiedźminów nabywają także nowe możliwości, jak na przykład kontrola nad odruchem źrenicznym, wyostrzone zmysły, zwiększony refleks i wytrzymałość). Większa część kandydatów umiera w czasie zabiegów. Skutkiem ubocznym zmian jest bezpłodność, często oszpecenie twarzy i czasami utrata pigmentu, przez co wiedźmin staje się albinosem. Skutki uboczne mogą być różnorodne. Wiedźmini są w stanie korzystać ze szczątkowej magii za pomocą specjalnych znaków magicznych, które są uaktywnianie nie przez słowa lecz przez odpowiednie złożenie palców (O ile wcześniej nie posiadali jakiejś magii wrodzonej. Wtedy używają również jej) i wyjątkowo silną koncentrację.
Rasa dostępna za pozwoleniem administracji
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz